Post by Sly on Jun 7, 2003 11:42:57 GMT -5
De treinreis -- SOFIE
‘Hier zit ik dan,’ dacht ze. ‘In deze grote rode stoomtrein waar ik niemand ken…’
Sofie had deze zomer dan eindelijk de brief gekregen waar ze al bijna haar hele leven op gewacht had. Een uitnodiging van Zweinstein, een hogeschool voor hekserij en hocus-pocus. Even had Sofie gedacht dat ze de brief niet meer krijgen zou, omdat het al bijna het einde van de vakantie was toen de brief eindelijk aankwam.
Sofie was nu al 15 jaar oud, maar dit jaar op Zweinstein zou daar voor haar het eerste jaar worden. Vlak voor de zomervakantie waren zij en haar vader namelijk verhuisd uit Nederland naar Engeland. En dat was de reden dus, dat ze naar een andere school moest gaan. Maar ze vond het niet erg. Helemaal niet zelfs. Op haar oude school had ze geen vrienden en vriendinnen gehad, en ze was er met tegenzin heen gegaan. Maar over Zweinstein had ze alleen nog maar goede dingen gehoord en gelezen.
Vanaf het moment dat Sofie de brief gekregen had, was ze helemaal gelukkig. Zweinstein was echt de school waar ze al jaren heen wilde, maar waar ze eerst niet toegelaten werd, omdat ze te ver weg woonde. Maar nu was het eindelijk zo ver. Ze zat in de Zweinsteinexpress en was op weg naar haar absolute ‘droomschool’.
‘Hier zit ik dan,’ dacht ze. ‘In deze grote rode stoomtrein waar ik niemand ken…’
Sofie had deze zomer dan eindelijk de brief gekregen waar ze al bijna haar hele leven op gewacht had. Een uitnodiging van Zweinstein, een hogeschool voor hekserij en hocus-pocus. Even had Sofie gedacht dat ze de brief niet meer krijgen zou, omdat het al bijna het einde van de vakantie was toen de brief eindelijk aankwam.
Sofie was nu al 15 jaar oud, maar dit jaar op Zweinstein zou daar voor haar het eerste jaar worden. Vlak voor de zomervakantie waren zij en haar vader namelijk verhuisd uit Nederland naar Engeland. En dat was de reden dus, dat ze naar een andere school moest gaan. Maar ze vond het niet erg. Helemaal niet zelfs. Op haar oude school had ze geen vrienden en vriendinnen gehad, en ze was er met tegenzin heen gegaan. Maar over Zweinstein had ze alleen nog maar goede dingen gehoord en gelezen.
Vanaf het moment dat Sofie de brief gekregen had, was ze helemaal gelukkig. Zweinstein was echt de school waar ze al jaren heen wilde, maar waar ze eerst niet toegelaten werd, omdat ze te ver weg woonde. Maar nu was het eindelijk zo ver. Ze zat in de Zweinsteinexpress en was op weg naar haar absolute ‘droomschool’.
